Richard Göbel

Doomsday preppers  Jaren geleden was er een serie op de tv. Die serie werd uitgezonden op Discovery en heette Doomsday preppers.  Het speelt zich "natuurlijk" af in Amerika. In Amerikaans films gebeuren alle rampen altijd in hun land. Ik ben blij dat ik daar niet woon want in Amerika is de wereld al vele malen vergaan. De meest verschrikkelijk scenario's spelen zich daar af. Oja en ze hebben ook zombies. Je weet wel,  van die ondode mensen. Fantastisch. Echt ik vind dat zo gaaf. En ze vinden er ook altijd weer een oplossing voor. Meestal is de vorm van 1 persoon. Deze persoon  heeft de oplossing voor het probleem. De zogenaamde one man army . Iemand die goed is met wapens. Want in Amerika los je alle problemen op met wapens.  Dat is dan ook wel weer makkelijk.  Alle gekheid op een stokje. Ik las laatst in een artikel dat er in Amerika het aantal wapens 1 op 1 is. Op iedere inwoner ten minste 1 wapen. En dan tellen ze de messen, kapmessen, machetes, kruisbogen en allerlei

Een uur en vijf minuten In het begin is het allemaal nog maar een idee. Een idee wordt theorie. Een theorie wordt uiteindelijk werkelijkheid.  Maandagochtend 15 juni 2020 was het dan eindelijk zover.  Na een aantal weken met EPS isolatie en heel veel bewapeningstaal te hebben gewerkt brak de dag aan dat het beton gestort kon worden.  In de vorige blog nam ik jullie mee in het proces van theorie naar werkelijkheid, de keuzes waar ik voor stond en de reden waarom ik bepaalde keuzes maakte.  Ik heb dergelijk werk nog nooit eerder gedaan en ik heb het nauwelijks kunnen afkijken. Het leeuwendeel van het huidige resultaat komt voort uit mijn eigen logische denkvermogen in combinatie met heel veel overpeinzingen, bakjes koffie, twijfels en het stellen van vragen.  Ik koos voor een 100 mm dikke, C-keuze, EPS isolatie materiaal om als bekisting te fungeren. De reden waarom ik hiervoor had gekozen is te lezen in mijn vorige blog.  Als de dag van het storten uiteindelijk aanbreekt hoop je dat all