Richard Göbel

The final stretch,   Alhoewel ik zelf altijd loop te schelden op al het Engels in onze taal maak ik mijzelf hier ook schuldig aan. Dit is omdat ik soms eenvoudigweg de Nederlandse bewoording niet kan vinden. Deze blog gaat over de laatste loodjes van het het verplaatsen van mij woninkje.  Vrijdag de dertiende Vrijdag de dertiende begon ik, samen met mijn kameraad Sven,  aan de laatste loodjes in de taak de woning zo ver als mogelijk buiten het bouwvak te plaatsen.  Alle tuigage was reeds aanwezig. Ik had de afgelopen week aan niets anders kunnen denken dan aan de voltooiing van deze taak. Zoals ik eerder beschreef had ik goede moed om dit tot een succesvol einde te brengen.  Ik had die nacht bij Sven geslapen. We arriveerden op de plaats des onheils. Mijn schamele huisraad in de serre onder een dekzeil. Alles kon makkelijk gestolen worden. Anderzijds is dat onnodige doemdenkerij want wie is geïnteresseerd in mijn onderbroeken, kussens en bestek. Boeie denk ik dan. Toc

The riggingjob.  Zoals vele van jullie weten ben ik in de voorbereidende fase van de bouw van een nieuw huis. De nieuwe woning komt op de plaats van de huidige woning. Ik kon het niet anders verzinnen dan dat de huidige woning plaats moest maken voor de nieuwe.  Maar dat betekent dat ik verstoken ben van woonruimte. Als alternatief daarvoor heb ik daarvoor al jaren het idee om dan maar tijdelijk een bungalowtent op te zetten. Ook als dat betekent dat ik dat in de koude periode moet doen. Ik heb altijd als motto:   “Als ze in Alaska in een schoolbus kunnen wonen dan kan ik dat in Nederland zeker”.  In Nederland hebben wij een mild klimaat en ik weet zeker dat mij dat was gelukt. Ik schrijf  “ was ” want dat idee gaat niet meer door. Ondertussen had ik al wel een vouwwagen gekocht voor de somma van maar € 80,00.  Het alternatief dat geen alternatief is Het tijdelijk gaan “wonen” in de vouwwagen was het alternatief. Maar de oplossing die er nu is gevonden is feitelijk ni

Voorbereiding van de bouw van een nieuw huis,  Bij het bouwen van een huis komt nogal veel kijken. Ik heb er geen ervaring mee maar schuw dit proces ook niet. Als het bouwen van huizen mijn dagelijkse werkpraktijk zou zijn dan was het makkelijker geweest. 1 oktober 2014 werd ik eigenaar van het huidige bouwwerkje met onderliggend perceel. In de reguliere wereld koop je een huis. Ik niet. Ik heb mijn perceel gekocht puur om de grond te bemachtigen. Het huisje was bonus. Ik heb het huisje zodanig gemaakt dat ik het weer kon gebruiken want het was met recht een oprechte "barnfind".   Het was niet voorzien van ook maar enig nutsvoorziening. Het was onbewoonbaar en vergeven van de muizen.  Het dak stond op punt van instorten. Ik heb het dak met een autokrik opgekrikt, daarna de dakspanten verlengd en het dak weer op de muren teruggeplaatst. Nu is het dan eindelijk zo ver. Collega's vroegen of ze het proces ook konden volgen. Ik heb om die reden dit blog aangemaakt.