The final stretch,

The final stretch,  

Alhoewel ik zelf altijd loop te schelden op al het Engels in onze taal maak ik mijzelf hier ook schuldig aan. Dit is omdat ik soms eenvoudigweg de Nederlandse bewoording niet kan vinden. Deze blog gaat over de laatste loodjes van het het verplaatsen van mij woninkje. 

Vrijdag de dertiende

Vrijdag de dertiende begon ik, samen met mijn kameraad Sven,  aan de laatste loodjes in de taak de woning zo ver als mogelijk buiten het bouwvak te plaatsen. 

Alle tuigage was reeds aanwezig. Ik had de afgelopen week aan niets anders kunnen denken dan aan de voltooiing van deze taak. Zoals ik eerder beschreef had ik goede moed om dit tot een succesvol einde te brengen. 

Ik had die nacht bij Sven geslapen. We arriveerden op de plaats des onheils. Mijn schamele huisraad in de serre onder een dekzeil. Alles kon makkelijk gestolen worden. Anderzijds is dat onnodige doemdenkerij want wie is geïnteresseerd in mijn onderbroeken, kussens en bestek. Boeie denk ik dan. Toch raar om je (weer zo'n Engels woord)  livelihood volledig onbeheerd achter te laten. 

Ik was vastberaden de tuigage anders op te zetten. In de eerdere situatie hadden we twee takels aan 1 boom. Nu wilde ik van drie bomen gebruik gaan maken. 

Statige vrienden

Ik ben erg begaan met de natuur. Bomen in het speciaal. Ik heb er iets mee. Ik mijn gedachten vraag ik om hun hulp. Statige vrienden noem ik ze. Zonder hun was mijn taak een stuk lastiger geweest. 

Zonder hulp kan je niks. Niets staat op zich en alles is met elkaar verbonden. Een uitspraak van de Sioux indianen in de Lakota taal zegt: 

Aho mitakuye oyas'in. Wij zijn allen aan elkaar gerelateerd. 

Ik ben oprecht dankbaar voor alle hulp die mij is geboden. Niet alleen van de vrienden Erik en Sven, maar ook van de bomen, het klimaat en de aarde waarover we lopen. 

Voor vrijdag de dertiende was slecht weer voorspeld. Wind, regen en zelfs natte sneeuw. Ik beeldde mijzelf in op de knieën op de grond doorweekt aan een takel te sjorren. 

De nieuwe setup

Omdat de Tirfor de krachtigste is positioneerde ik die in het midden. 

De rateltakel links en de kettingtakel rechts. Per ongeluk verwisselden wij die met elkaar en kwam de verkeerde takel, naar mijn mening, op de verkeerde positie terecht. Nou ja, we zien wel. We kunnen altijd nog ruilen. 

Alles in positie en op spanning zetten. Begrijp mij goed, we moeten constant lopen door een stukje bos waar bramen staan. Lange slierten die je alleen kan ontwijken door hele grote stappen te zetten. Heel erg vermoeiend en heel irritant omdat je word gedwongen op een onnatuurlijke manier te lopen. Dus regelmatig struikelen hoorde erbij. Aangezien je op andere zaken bent gefocust blijft het een irritante aangelegenheid. 

Het gewenste resultaat. 

Wéér zetten wij de zaak onder spanning. Niks forceren en weer kijken. Extra balken onder de woning en groene zeep. Aan de andere zijden duwen met een balk en de eerste 10 cm hadden we te pakken. We begonnen met een smal gangetje tussen de woning in en al snel was dit een groot gapend gat. 

Koffie

Na twee meter wilde wij koffie. We hadden water meegenomen. Maar al snel kwamen we erachter dat de spanband om de woning heen ook de deur afsloot. SH*T!!! Dan maar lunch in de lokale cafetaria. WEER SH*T!!! autosleutels OOK in huis.  GRRRRRR 

Dan maar inbreken in mijn eigen huis. Mijn broek lag op het bed in huis onder het raam. Ik heb ramen met Louvre's die je van buiten af open kan doen. Met een oude waterleiding viste ik de sleutels uit mijn huis. 

Voorspoedig

De klus verliep voorspoedig. De vooruitgang ging met centimeters tegelijk maar de resultaten waren bemoedigend. 2 meter, 3 meter. Meten en weer meten. De nieuwe woning word 5,6 x 9,5 meter. Ik heb dus ruimte nodig tussen beide woningen in. Immers de deur van de huidige woning moet straks ook nog open kunnen. 

Weer verder

Uiteindelijk ging het steeds makkelijker. Vooral de Tirfor in het midden deed een belangrijke taak. De woning dreigde steeds van de balken af te glijden. Dat kwam doordat de middelste boom niet precies in het midden stond. Dit corrigeerden wij steeds met twee buitenste takels. Uiteindelijk besloten we 1 van de takels aan een andere boom te bevestigen. 

Het gat tussen de serre en de woning werd groter en groter. De resultaten waren zeer bemoedigend. Uiteindelijk bereikten wij de zes meter. We hadden nog enige ruimte op de takels en besloten door te gaan tot zes en een halve meter. 

Dit is het resultaat. 

De serre die we achter lieten

Een ervaring rijker

Wie doet nu zoiets. Ik had niks te verliezen. Het kon mislukken. De woning moest toch worden afgebroken. Als dit zou mislukken dan kon ik mij aanpassen. Ik kon altijd terug naar mijn oorspronkelijke plan.

Ik kan nu zeggen dat ik een woning heb verplaatst. 

De voordelen

Als alles meezit dan komt mijn broer helpen het skelet van de woning neer te zetten in een recordtempo van 10 dagen. Hij neemt een vriend mee. Ik betaal hun tickets. Ik moet ze natuurlijk een fatsoenlijke slaapplaats bieden. Een manier om eten te maken en een douche met toilet. 

Door dit alles  beschik ik nu over een douche, toilet en drie slaapplaatsen. Ik kan mijn gasten een fatsoenlijk bed aanbieden en eten voor ze koken. 

Wat staat er nog te gebeuren

Alhoewel ik de idealistische instelling had om de kosten voor een nieuwe woning eerst bij elkaar te sparen ga ik toch met een krediet werken. Waarom dit is lezen jullie in een ander blog van mij. 

Er rest mij  nu niet zoveel anders dan de resultaten van dit krediet af te wachten, het terrein op te ruimen, de serre af te breken en af te voeren. 

Nadat de financiering rond is de fundering te bestellen. Die doe ik niet zelf. 

Ook is er nog een constructie tekening onderweg. Met die tekening komt ook een bestek tekening. Aan de hand van die tekening kan ik mijn hout bestellen. 

Ongeveer 80% van de woning zal gemaakt worden van gebruikte bouwmaterialen. Maar ook hierover later meer. 

Al met al een productief dagje. Moe maar voldaan verlieten wij het terrein. Nog 1 nachtje bij Sven slapen. De volgende dag zal ik de woning weer gaan inrichten. 

Van alle voorspelde weerberichten is niks terecht gekomen. Het was een prachtige frisse dag. Een beetje motregen. Het overgrote deel van de dag was het droog. Ik heb me niet door de voorspellingen laten weerhouden. De goden ware ons gunstig gezind. 

Aho Mitakuye Oyas'in. 

Richard