Pannenbier (episode 12)

Om gelijk met de deur in huis te vallen. Ik heb iets leuks te vertellen.  

Maar eerst even mijn excuses. Het heeft een tijdje geduurd voordat ik weer een blog zou plaatsen.  Ik wilde niet eerder een blog plaatsen eer ik wat nieuws te vertellen had. 

De bouw vordert gestaag. Langzaam maar gestaag.  Ik weet niet hoe het kan maar ik vind het langzaam gaan.  Terwijl mensen zeggen:  goh wat gaat dat snel he? 

Ja ja.  Zal wel.  Ik zie ernaar uit om erin te gaan maar dingen gaan niet sneller dan ze moeten gaan. Het zal mijn enthousiasme wel zijn. 

Waarom zie ik ernaar uit

Ik zie ernaar uit om in mijn nieuwe woning te gaan om een hele rij aan redenen. In eerste instantie wilde ik bewijzen dat je met weinig tevreden kan zijn. Althans ik wel. Waarom moet alles nieuw en glanzend. Als iets stuk is dan gooien we het gedachteloos weg en kopen iets nieuws. Ik zocht een project, ik repareerde het en ging het gebruiken. A.s. oktober de eerste van Oktober leef ik zes jaar in deze hut. 

De herfst komt eraan. De hut, welke ik "Wolf den" noem,  is uit 1955 en is bouwvallig. Hij is nog bouwvalliger geworden nadat ik hem afgelopen winter 9 meter heb verplaatst. Met het verplaatsen heb ik de serre losgekoppeld en provisorisch een deur gemonteerd. Die deur past niet echt goed. Overal zijn kieren en daarmee een goede toegang voor kou en muizen.  

Alhoewel ik mij minimalist noem bezit ik uiteraard spullen om te kunnen functioneren. Die spullen staan in dit huisje. Dat is erg vol en rommelig.  De keuken is provisorisch en is, zonder er ook maar enige gedachten aan te spenderen, geplaatst. Achteraf had dat efficiënter gekund. De douche is ook provisorisch geplaatst en over de toilet maar niet te spreken. 

Ook werk ik thuis.  Ik heb geen fatsoenlijke werkplek en word makkelijk moe op de bureaustoel die ik nu heb. 

En tot slot:  ik ben toe aan een nieuwe start.  Iets nieuws in m'n leven. 

En dan nu het heugelijk nieuws

Ik hou jullie niet langer in spanning. Ik heb mijn hoogste punt bereikt. Een moment dat in de bouw een speciaal moment is.  Want vanaf dat moment kan de woning worden afgemaakt. En dat is ook zo.  Dit moment werd altijd gevierd met het zogenaamde pannenbier. Ik dacht altijd dat dat een speciaal soort bier was maar het woord "pannen" refereert naar het moment dat de dakpannen op de woning kan worden gelegd.  

Gelukkig ben ik niet naar de slijter gegaan om pannenbier te vragen. Dat zou dom zijn geweest!😔

Mijn excuses.  

Deze week was regen voorspeld. Ik wist dit vorige week al en wilde perse alle wanden rechtop en de gordingen erop zodat ik alles weer met dekzeilen kon afdekken. De boel was mij al een keer nat geregend waardoor er vlekken in de constructie zijn ontstaan. Ik heb dus alles op alles gezet om dit voor elkaar te krijgen. 

Ik heb ook deze fase van de bouw voor 99% alleen gedaan.  De onderdelen zoals muren zijn erg groot en zwaar.  Nu ik dit moment bereikt heb was ik erg moe. Te moe om een blog te schrijven. De gordingen zijn 5,40 meter lang (5400) en 7 cm dik en 21,5 cm hoog.  Sommige heb ik alleen geplaatst sommige had ik hulp bij.  Soms was ik zo moe dat mijn armen en benen slap werden als ik weer iets zwaars moest verplaatsen. 

Het bouwen van een muur,  vooral boven,  is erg bewerkelijk.  Ik heb mij er erg op moeten concentreren. Alleen werken heeft ook voordelen. Ik hoef niemand iets uit te leggen.  Iets wat veel tijd scheelt. Ik heb ook geen last van bemoeienissen.  "Het kan ook zo" of "waarom doe je het zo" is iets wat ik veel heb gehoord.  

Mijn dak heeft een hoek van 30 graden. Ik heb twee gevelwanden en 1 binnenmuur.  In deze muren heb ik , wat ik noem, een slot gemaakt waar de gordingen in vallen. 

Achteraf heb ik mij onvoldoende gerealiseerd dat er best veel hout in de constructie van de gevelwanden ging zitten. Er kwam ook nog een raam in en uiteindelijk werden wanden zo zwaar dat ik ze niet meer alleen kon verplaatsen. 

Ook lag de bovenverdieping vol met muurdelen. Zo vol dat ik op een bepaald moment bijna niet meer kon lopen. Dat was er vermoeiend want het leek wel een parcours.  Niet alleen dat maar het werd ook gevaarlijk. Dat leed is nu geleden en de alles staat nu. 

Wat zijn gordingen. 

Een (schuin) dak kan je op verschillende manieren opbouwen. Grofweg kan je voor daken met een punt erin drie verschillende manieren onderscheiden. 

1. spantenconstructie
2. sporendak en een 
3. gordingendakconstructie.

Gordingen zijn de dakbalken die in de lengterichting van de woning lopen. Op die gordingen wordt het dak gemonteerd. In mijn specifieke situatie is er gekozen voor een constructie met gordingen omdat ik eerst een optilling heb van 80cm. Mijn verdieping gaat dus eerst 80 cm recht omhoog alvorens het dak begint. Aangezien ik vergunningvrij bouw mag ik in de totale hoogte niet hoger uitkomen dan 5 meter. Hetgeen betekent dat mijn dak een flauwe hellingshoek moet hebben. Niet alleen is dat mooi maar ook erg praktisch want op die manier creëer je een redelijk grote bovenverdieping.  

"gedachte" 

(Het zal lastig worden minimalist te blijven). 

De muren moeten met de zijkanten (lees optilling) corresponderen.  Maar de uitsparingen voor de gordingen moeten ook precies met elkaar uitlijnen.  Ik heb dus geen ruimte voor fouten. Ik heb geen bouwtekening.  Om alles nog een beetje moeilijker te maken maak ik gebruik van gebruikte bouwmaterialen via Arend Rozema in Nuis. Sommige balken zijn gebruikt en sommige zijn afkomstig uit restpartijen.  Hoe dan ook ik werk met verschillende diktes materiaal.  Het is gelukt en hier en daar moet ik wat aanpassen.  Hoe ik het gedaan heb zal ik jullie besparen.  

Hoe nu verder. 

Het dak heb ik besloten te laten doen. Los van dat ik erg moe ben,  want naast mijn reguliere baan kost eten koken en boodschappen doen ook tijd,  denk ik dat het dak wellicht iets te hoog gegrepen is. Alhoewel ik bijna wel zeker weet dat ik dat wel kan.  Het zou alleen erg veel tijd gaan kosten want ik ben maar alleen. Immers ik kan niet voor ieder plankje steeds weer naar beneden gaan.  Los van de incidentele kortstondige hulp van deze en gene, heb ik niemand die ik een dag of twee (onbetaald) kan strikken voor een klus. 

Los daarvan is het ook wel makkelijk. Maar vooral ook snel.  Want ik kan mij dan gaan concentreren op het plaatsen van de ramen en dubbele deuren. 

Een klus die op zichzelf staat want die ramen zijn ook weer erg zwaar.  

Dus,  ik heb alles met dekzeilen afgedekt in afwachting van de offerte. Als deze buitensporig hoog is kan het er zomaar op neerkomen dat ik het dak alsnog zelf ga doen.  Ondertussen probeer ik wat rust te pakken en langzaam naar de volgende klus te groeien. De ramen en deuren. 

De woning is dan wind en waterdicht en dan kan mijn stroom erin.  Zodra dat is geplaatst kan ik gebruik gaan maken van de woning. 

Het vervolg komt wel in een nieuwe blog.  

Natuurlijk willen jullie het resultaat zien. Maar dat heb ik, irritant genoeg, bewaard tot het laatst.  Mijn hut ernaast lijkt nu ineens extra teeny tiny. 

Op deze foto moet ik nog 1 optilling plaatsen. 

Bedankt voor je leestijd. Delen mag en laat gerust een reactie achter wat je ervan vindt. Tot de volgende keer. 

Richard. 

Toedracht: