Blog zonder titel

Ik heb lang nagedacht over de titel van dit blog. (of deze blog) 

Ik dacht aan: 

• Een hele domme fout of,
• Dacht je alles gehad te hebben of, 
• kan ik wéééér aan de slag. 

Jullie zullen wel denken "waar heeft hij het nu weer over" "Wazige gast".  Ik zal het uitleggen. 

Ik denk dat we dat allemaal wel eens hebben. Een gedachte die zich sluimerend opdringt. Een gedachte waarvan het kwartje maar héél langzaam valt. Niet zo lang geleden had ik zoiets. Een situatie die ik al snel als "een beetje dom" bestempel. Althans dat voelt wel zo. Toch gun ik me deze fout ook wel. Immers ik ben een amateur huizenbouwer en ik mag dit soort fouten maken. Een fout die niet geheel zonder gevolgen is gebleven. De tijd heeft de situatie inmiddels achterhaald en ik kan melden dat het opgelost is. 

De gedachte

Je moet voorstellen dat wij in het bos géén erfafscheidingen hebben. Er staan "ergens" kadasterpaaltjes. 1 daarvan weet ik te staan. De andere drie (nog) niet.  Daar waar je in een woonwijk precies weet waar jou erf begint en eindigt weet ik dat eigenlijk niet. Ons terrein is ondergebracht in een VVE. De afzonderlijke deeltjes zijn ondergebracht in een zogenaamde splitsingsakte. In zo'n splitsingsakte wordt ieder privé gedeelte beschreven. Je kan dit vergelijken met een flatgebouw. Je koopt een flat dat een onlosmakelijk onderdeel is van een groter gebouw. Je bent dus ook mede-eigenaar van de rest van het gebouw. Met die mede eigenaarschap ben je ook mede verantwoordelijk voor het onderhoud van het gebouw en dus betalingsplichtig aan een onderhoudsfonds. Zo is dat ook op ons terrein geregeld. Dit is wat eenvoudig uitgelegd maar hier komt het wel op neer.  

Oja,  ik dwaal af. Ik had het over mijn gedachten. Ik verblijf nu inmiddels ruim 5 jaar op dit terrein en ik ben me nooit voldoende bewust geweest van de positie en de afmetingen van mijn terrein. Immers er staan nergens hekken of schuttingen. Ik heb een ontwerp van een woning gemaakt zonder ook maar een moment stil te staan of deze wel op mijn perceel zou passen. 

Ik had de intensie om de nieuwe woning in dezelfde positie te plaatsen als de huidige woning. 

Al naar gelang de tijd verstreek begon mijn bewustzijn te groeien. Ik was zéér intensief bezig geweest met ruimte vrij te maken op mijn perceel. In een vorige blog konden jullie daarover lezen. De nieuwe woning is 9,5 meter bij 5,6 meter. Ik had altijd de wens om een woning te hebben van 40 m2. Het uiteindelijke ontwerp is groter geworden. Dit hield deels verband met de dikte van alle wanden. Alleen de wanden nemen al 6,03 m2 in beslag.  Dat is ruimte die je dus moet compenseren.  Hierdoor word het oppervlak van de woning groter. 

Van het ene in het andere

Op een morgen had een doorbraak in mijn sluimerende gedachten. De enige die een totaalbeeld heeft van mijn project dat ben ik. Ik kan niemand anders de schuld geven dan mijzelf. Met het vallen van het kwartje besefte ik mij plotseling op een ochtend dat mijn perceel 10 x 15 meter is. Ik moet een meter uit mijn erfgrens blijven met mijn bebouwing. Er resteert dan 13 x 8 meter. 

De nieuwe woning is 9,5 meter. De huidige woning staat DWARS op mijn perceel. En dat is wat maar niet wilde doordringen. 

De gevolgen
Uiteraard bracht dit een tsunami aan gevolgen teweeg. 

1. de woning is te groot voor de positie zoals ik die aanvankelijk in gedachten had, 
2. als ik de woning een kwartslag draai dan is het de vraag of het ontwerp zich daarvoor leent. Immers je moet rekening houden met de positie waar de zon opkomt en waar de zon onder gaat, 
3. ALS ik de woning draai dan is het de vraag of ik voldoende ruimte heb gemaakt, 
4. ALS ik onvoldoende ruimte heb gemaakt dan moet ik wéér met de woning aan de sleep en heb ik daar wel zin in. 

Mijn hoofd tolden van al deze gevolgen. Gedachten raasden door mijn hoofd naarstig op zoek naar oplossingen. Wat zal ik doen. Wat is de oplossing.  Dit zijn niet zomaar vragen waar je 1,2,3 een antwoord op hebt. 

De gedachten

In eerste aanleg dacht ik het ergste. Ik dacht dat ik alle moeite om de woning te hebben verplaatst voor niks had gedaan. De rekensom was eenvoudig. Ik heb de woning zes meter van de serre verwijderd. De serre is 2 meter. Samen is dit 8,5 meter. De nieuwe woning is 9,5 meter. 

ALS ik de woning een kwartslag zou draaien dan kom ik dus een meter te kort. Dat wil zeggen dat ik de huidige woning 1 meter te weinig heb verplaatst. Je hebt echter een extra werkmeter nodig. Immers je ze bouwt de nieuwe woning niet tegen de oude woning aan. Je moet er tussendoor kunnen. Dus nog een meter erbij. Samen 2 meter.  

Dan de woning.  De vraag was, leent het huidige ontwerp zich voor de nieuwe positie. Past dit in ons idee. Ik heb altijd de positie van de zon een belangrijk aspect gevonden. Te meer omdat zonlicht in een bos schaars is. Aangezien ik dit niet alleen bepaal het ik Natalie deze nieuwe situatie voorgelegd. Na dit te hebben besproken leverde dit uiteindelijk voordelen op. De zon komt op aan de kant van de slaapkamer. De blinde muur van de slaapkamer komt dan naar de buren. De blinde kant van de badkamer komt in de richting van de andere buren. De veranda komt dan ik de richting van het zandpad en de plek waar we de auto's  parkeren en uiteindelijk de avondzon op de veranda. 

De oplossingen.  

Na een tijdje belde ik met mijn vriend Erik Bakker. Ik had inmiddels met m'n vader en Sven gesproken. Of andersom. Dat weet ik niet meer. Erik is de aanstichter van het verplaatsen van de woning. En het was ook hij die zei "je het het trucje al een keer gedaan", je kan het nog wel een keer". Ik slaakte een diepe zicht. Immers als ik de woning NIET verplaats maar toch ga afbreken dan heeft dit tot gevolg dat we de woning voor niks hebben verplaatst. Bovendien heb ik dan geen plek voor mijn gasten die me komen helpen met bouwen. De conclusie was dat ik eigenlijk geen keus had dan de woning toch nog twee meter te gaan verplaatsen. 

De nieuwe positie van de woning waren we ook wel content mee. Mike (mijn architect en vriend) bood aan de indeling van de woning desnoods te willen aanpassen. Maar we waren hier zo content mee dat we dat niet wilden. Het is een semi open floorplan wat past bij onze voorkeuren.  

Er restte ons dus geen andere keuze om het oorspronkelijk plan door te zetten. Erik zegt altijd NO PLAN B.  

Alea iacta est. 
De teerling was geworpen. 
Dit is een uitspraak daar waar er lang is nagedacht om tot een beslissing te komen. 
Lang heb ik niet nagedacht. Intensief was het wel. De woning zal 2 meter extra worden verplaatst. Het is klaar. 

In mijn volgende blog lezen jullie hoe het verliep met de extra 2 meter.