Voortgang episode 11

Sinds mijn laatste blog heb ik weer veel gedaan. Eerst brak er een hele warme periode aan. Ik heb toen gewoon gewerkt en 's avonds deed ik ditjes en datjes.  Best wel frustrerend. Zo'n zin om het af te maken maar werk gaat voor hé? 

Ik ga eerst nog even door op de veel benoemde H-balk. Want die lag nog niet op zijn plek. Die lag eerst schuinsgeparkeerd op twee buitenwanden.  Best een raar gezicht. 217 kilo boven je hoofd. Ik heb over de positie van de H-balk nogal in de war gezeten. Want deze steunt op de tussenwand van de keuken en de slaapkamer. Die wand staat niet precies in het midden. Echter die wand steekt wel een stukje uit. 80 cm welteverstaan want daarin komt de meterkast. 

Doordat deze wand uitsteekt is dat de kortste oversteek naar de voorste kopse wand. En daarop is de lengte van de balk ook afgestemd. Ik heb nog geprobeerd dit te omzeilen maar dat is niet gelukt. 

Hoe  heb ik die stalen balk uiteindelijk op zijn plek gekregen? 

De balk ligt in de lengterichting van de woning. Op de kopse wand lag deze al behoorlijk op zijn plek. De tussenwand, waar hij op komt te steunen, moest eerst gemaakt worden. Ik heb deze gemaakt en daarna heb ik een tijdelijke extra steunwand gemaakt om schuins een verbindingsbrug te realiseren. Zodoende kon de balk met een beetje hulp zijn oversteek gaan maken. 

De linker groene lijn geeft aan hoe de H-balk eerst geparkeerd lag. De rode pijl geeft aan in welke richting ik de balk heb verplaatst. De "rechte" groene lijn geeft aan hoe de balk nu ligt. 

De plek waar de H-balk op rust heb ik opgedikt met 4 staanders die ik met elkaar heb verlijmd en geschroefd met 120 mm woodies.

Verder is het zo dat de zijde waar de veranda komt dat die twee wanddelen met elkaar worden verbinden door er een verbindingsbrug te maken. Op die plek komen namelijk de entree met openslaande deuren. Omdat op die plek de verdiepingsvloer komt te rusten moet ik voorkomen dat dat gaat doorzakken. Immers het zou jammer zijn als de deuren gaan klemmen. 

Hoe doe ik dat? 

Eerst schroef je staanders (jackstuds) tegen de staanders. Daarop leg je plat een balk van 55 mm dik. Daarop zet je twee balken rechtopstaand. Dat geheel verlijm ik en schroef ik aan elkaar zodat het een geheel vormt. 

Ik gebruik bruisende constructie lijm. Door het bruisende effect creëer je een groter lijmend vlak doordat het oneffenheden opvult. Geweldig spul. 

Mentaal

Ik merk dat een huis bouwen niet alleen erg ambitieus is maar ook erg mentaal uitputtend. Veel zaken kan ik van te voren niet inschatten. 

Ik ben veel aan het overpeinzen. Als een probleem zich eenmaal aanbiedt dat weet ik er wel raad mee. 

Neem nou de positie van de trap. Oja ik heb een trap gekocht.  Maar dat vertel ik later. 

In het ontwerp was een molenaarstrap getekend. Er was geen rekening gehouden met de stalen H-balk. Doorat deze balk excentrisch in de woning ligt kwam de trap in de looplijn naar de keuken te staan. Bovendien kwam deze op 80 cm van de entree. Iets wat het open karakter van de woning geweld aandeed. 

Hier heb ik erg over ingezeten.  Ik heb erg lang lopen broeden op een oplossing. 's avonds in bed heb ik uren op Pinterest naar vergelijkbare situaties gezocht en bijbehorende oplossingen.

Om dingen nog ingewikkelder te maken maakte de positie van de meterkast het er ook niet makkelijker op. Want aan de positie en de bereikbaarheid van de meterkast zijn eisen verbonden. Deze moet namelijk binnen drie meter van de voordeur te bereiken zijn door de brandweer. 

Zoals ik dat van mezelf gewend ben had ik 's ochtendvroeg een ingeving. 

Ik had een nieuwe positie bedacht. En dat was aan de andere zijde van de H-balk grenzende aan de huiskamer. Omdat het een erg mooie trap is, mag deze best gezien worden. 

De trap

Zoals ik al zei heb ik dus een trap gekocht. € 50,00 op marktplaats. Omdat mijn verdiepingsvloer steeds dichterbij kwam besloot ik op marktplaats te gaan neuzen. Om een lang verhaal kort te maken had ik er eentje gevonden die precies mijn smaak was. Donker hout. Mooie breedte. Mooie kleur. Geen slijtage plekken en naar het eruit zag gemaakt van een tropisch hardhout. De verkoper had geen idee van het soort hout en het leek hem ook niet zoveel te kunnen schelen. Te mooi om waar te zijn. Maar waar staat die trap dan te koop?  MAASTRICHT!!!!!!!!  of all places. Na een tijdje te hebben gedubd nam ik contact op met de verkoper. Ik deelde hem mijn probleem en vroeg of hij hem even wilde reserveren zodat ik naar een oplossing kon zoeken. 

Transportbedrijven waren te duur. Maar mijn tijd was beperkt. Uiteindelijk brak de warmte periode aan.  Aangezien het te warm was om ook maar iets te doen en omdat ik ´s zondags toch geen lawaai mag maken met mijn zaagmachines besloot ik de dag nuttig te maken en een heerlijk ritje in mijn luxe Toyota RAV4 MET AIRCO!!!!!!!!!   te gaan maken.  700 km  vise versa.  Hatsjikkiedee.  Buiten de auto was het ondoenlijk. Eenmaal in Maastricht aangekomen heb ik de lange trapdelen op dak vastgemaakt en de traptreden los in de auto. Bloedheet was het. Nadat ik eenmaal een goed stuk op de terugweg was schoot mij te binnen dat ik niet betaald had. Een appje en een tikkie en ook dat was weer opgelost. Toch sneu als je niet betaald.  

Eenmaal thuis en wat verder onderzoek wees uit dat het een professioneel gebouwde trap is en dat deze van of Merbau of Meranti is. (Meranti is het Maleise woord voor boom) Hij is zo zwaar dat hij alleen met twee man te verplaatsen is. Pure kwaliteit. Ik ben er erg blij mee. Te meer omdat hij zo pontificaal in het zicht komt te staan. 

Afgelopen dagen ben ik bezig geweest met het plaatsen van de verdiepingbalken. Omdat de bovenverdieping puur extra is voor opslag van wat spullen en extra slaapplek en dat er ruim voldoende plek is heb ik besloten een extra groot trapgat te maken van 1220 x 1500 mm.  

Voor de koude periode ben ik van plan er een luik voor te maken zodat ik het kan afsluiten. 's Zomers hoeft dat niet. 

 

Om de balken in de H-balk te schuiven moet ik aan weerszijden een blokje eruit halen. 9 balken aan weerszijden van de H-balk x 2 is 38 inkepingen. Inzagen en uitkappen met een beitel.  Gaat niet snel. Kost tijd maar is  wel leuk om te doen. 

Het uitlijnen van de balken is extra werk.  Waarom?  Door wederom ja hoor.... die verrekte H-balk. Dat maakt alles een stuk ingewikkelder. Niet onmogelijk maar wel een stuk lastiger. 

Alleen werken word ook steeds lastiger.  Immers het werk verplaatst zich omhoog. Trapje op. Trapje af. En dat terwijl het zo broeierig weer was. Heel vermoeiend. De kleding plakte aan me vast waardoor ik beperkt werd in mijn bewegen. Voor mijn gevoel deed ik daardoor weinig. Het zal mijn ambitie wel zijn. 

Kijkers heb ik voldoende. Ik krijg veel bewondering voor hetgeen ik doe. Ze zeggen allemaal,  "goh wat gaat dat snel he?" 

Hulp

Sommige dingen kan ik onmogelijk alleen.  Sommige materialen zijn gewoon te zwaar of te groot voor 1 persoon.   Ik heb zo nu en dan hulp van bosbewoners. Marco of meewerkend architect Mike of mijn buurman Ron.  Allemaal heel geschikte lui. Marco en zijn vrouw Anja hebben mij bij de fundering al eens geholpen. Zo gaat dat hier. Mike is ook zijn huis aan het afbouwen en is daarom veel hier. Ik vind vragen wel bezwaarlijk maar soms kan het niet anders.         

Hulp is wel een hoofdstuk an zich. Sommige mensen hebben hun hulp vantevoren aangeboden en zijn nu nergens te vinden. Sommige mensen helpen als ik vraag maar zeggen dan "terloops" dat ze ergens mee bezig waren. Een verkapte manier om te zeggen dan ze de hulpvraag kennelijk bezwaarlijk vinden maar ook niet durven te weigeren. Van weer anderen krijg ik hulp uit onverwachte hoek aangeboden. Het leeuwendeel doe ik toch alleen. 

Mindset

Alleen werken is een mindset. Heel veel kleine handelingen vormen 1 groot resultaat. Ik ervaar dit aan den lijve. Dat wat ik tot nu heb geproduceerd is daar al het levende bewijs van. In mijn hoofd gaat alles veel sneller. Maar om bijvoorbeeld 1 balk uit te lijnen moet ik minstens vier keer een trapje op en af. Een totale verdiepingvloer aanleggen kost al snel een kleine werkweek. Processen laten zich niet dwingen. Dat is wat ik ervan geleerd heb. 

Planning of doel

Mensen vragen of ik een planning heb. Ik heb geen planning maar wel een doel. Mijn doel is het huis onder dak vóórdat het slechte weer eraan komt. Een doel is net zo goed als een planning. Als de ruwbouw klaar is dan kan ik me gaan focussen op een lijst van details. Ramen, deuren, housewrap, veranda, elektra en waterleiding. 

Alleen werken heeft ook zijn voordelen. Ik hoef niets te overleggen. 

Ik stop wanneer ik wil en hou pauze zo vaak als ik wil. 

Het warme weer hielp niet echt mee en daardoor kon ik met maar halve uurtjes tegelijk iets doen. De luchtvochtigheid was 80%. Ik zweette zo heftig dat het zweet in mijn ogen liep waardoor ik niks meer kon zien. Het was ondoenlijk. Vooral de zware dingen tillen is te inspannend.

 

Als je alleen werkt hoef je ook niets uit te leggen. Het uitdokteren van sommige dingen is soms wel moeilijk. Voor alle situaties moet ik zelf bijpassende oplossingen zoeken.  Soms is het fijn het denkwerk even aan een ander over te laten. Al was het maar dat er iemand meedenkt. Dat mis ik wel eens. 

Dat was het weer even tot nu toe.   

Richard.