Toch niet zo geleidelijk eps 20

In mijn laatste blog refereerde ik aan het feit dat ik vermoedde dat mijn verhuizing geleidelijk aan zal gaan verlopen. 

Vanavond is het de eerste keer avondklok. De Coronacrisis heeft ons tot op de knieen gedwongen. Wat kan je dan doen op zo'n avond. Zo dramatisch is  het allemaal niet. Immers hoe vaak begeef jij je na 21:00 uur nog op straat. Ik niet hoor. Ik geniet alleen maar. Want ik ben nu nergens liever dan thuis!!!

Maar waar is thuis ondertussen. Er is veel gebeurd. Ik heb na iedere werkdag achter de laptop hard gewerkt om de bovenverdieping af te krijgen.  Dit weekend stond in het teken van de verhuizing. 2 meter wel te verstaan. Want zo dicht staan mijn oude en nieuwe huis van elkaar af. 

In mijn vorige blog schreef ik nog dat de overgang van het oude naar het nieuwe huis geleidelijk aan zou gaan verlopen. Het tegendeel bleek waar want in enkele uren was mijn oude huisje zo goed als leeg gemaakt. Mijn jongste dochter Caitlyn (19) werkt hard en staat mij altijd bij. 

Met het leeghalen werd nogmaals duidelijk in hoe zo'n slechte conditie het huisje verkeert. Het staat scheef. Tussen de muur en de vloer is een kier van 5 cm. Een duister gevolg van de verplaatsing. Die heb ik indertijd met purschuim dichtgemaakt en er een stuk tapijt overheen geplakt. Doordat het scheef staat zit er ook een kier tussen de deur naar buiten. Het viel mij ook op dat het dak steeds verder hol begon te staan. Vermoedelijk is daar ook iets niet pluis. Het staat er nu leeg en verlaten bij en voel me bijna een beetje schuldig nu de overgang zo abrubt is verlopen. Maar ja als je niet veel bezittingen hebt dan ben je snel verhuisd. 

Het huisje heeft mij de afgelopen zes jaar tegen de elementen beschermd. Het heeft lief en ook leed met mij gedeeld. Ik ben het huisje daarvoor dankbaar. De kachel is uit en het is er nu heel erg kil binnen. De komende dagen zal ik het verder gaan ontruimen en zal er een onvermijdelijk moment aanbreken dat ik er afscheid van moet gaan nemen. Dinsdag zal de waterleiding worden afgesloten en zal ik langzaam aan het huisje gaan ontmantelen. Met het doorknippen van de waterleiding zal de voorlaatste levensader worden verbroken. 

Zodra het helemaal leeg is zal ik de aardlekschakelaar gaan indrukken. De stoppen eruit schroeven en alle bedrading gaan loskoppelen. Ik ga alle bedrading en stopcontacten eruit halen.  Die zijn er zes jaar geleden door mij nieuw in (laten) zetten. Het huisje had geen stroom, geen waterleiding en geen aansluiting op het riool. 

De vloer ga ik hergebruiken als wandbekleding.  Dit is een 18 vierkante meter 21 mm dikke massieve beukenhouten vloer en die is nog prima te gebruiken. Een deel van de oude woning zal doorleven in de nieuwe woning. Dat doet me goed. De Louvre raampjes ga ik bewaren. Die zijn uniek. Het restant zal opgaan in het grote wiel der hergebruik. 

Het huisje heeft mij in staat gesteld mijn doel te bereiken. Het doel was al van het begin af aan duidelijk. 

Terugblik

Dit is hoe ik het huisje zes jaar geleden aantrof. Vijf jaar (pm) had het leeg gestaan. Volgens sommigen nog langer. Door velen veracht en genegeerd. Ook door mij. Maar het riep mij terug. Het moest zo zijn. Ik moest de eigenaar worden. 1 oktober 2014 werd ik dan ook uiteindelijk eigenaar. 

Op het terrein hing een vreemd sfeertje. Binnen was het kil en vochtig en het was vergeven van de muizen. De dakspanten waren verrot en het dak stond daardoor op instorten. Binnen stonden enkele oude meubels. 

In de serre zat geen glas en het dak was niet geschik voor verblijf. Er was geen deur om alles af te sluiten. Alleen de deur van het huisje zelf had een slot vergelijkbaar met die je ook wel in een kast ziet. Het plafond hing halverwege de grond. 

Al snel brak de winter aan en we werden getracteerd op mooie winterse landschappen. 

Na een fijne boswandeling lekker warme chocolademelk drinken bij de nieuwe kachel. 

Altijd werd ik gesteund door mijn dochters.  

Ze leerden omgaan met messen, bijlen en vuur maken. 

De eerste winterse ochtend die we mochten meemaken.

 

Dit deel van de woning was nog onverwarmd. 

Hier en daar brandhout smokkelen. Wat we maar tegenkwamen werd meegenomen.

 

De auto werd goed (mis)ge- bruikt.

 

Geen glas of deur in de serre en toch zette ik mijn bezittingen er neer.

 

Op precies hetzelfde moment als dat ik de woning kreeg begon ik ook aan een nieuwe opdracht in de gemeente Hoorn. Niet alleen moest ik mijn woning in Leek ontruimen maar ik moest het huisje in Norg ook geschikt maken voor verblijf. Ik had alleen de weekenden beschikbaar. Als je de weg van de minste weerstand kiest dan zal je nooit een doel bereiken. 

Dat gebeurtenissen samenvallen is zo'n beetje de story of my life. Want hetzelfde overkwam mij toe ik begon met bouwen van mijn mijn nieuwe woning. Ik kwam uit een periode van leegloop. Juist op het moment dat ik begon met bouwen startte ik ook aan een nieuwe opdracht. Een opdracht waar enorme druk op lag. Voorts was het zo dat ik mijn bouw alleen moest gaan aanvangen. Een enorme teleurstelling. Mijn gedachten waren uiteraard verdeeld en ik moest wennen. Het was geen fijne tijd. 

Het aanwezige plafond was van zachtboard gemaakt.  Zachtboard trekt vocht aan.  Daardoor word het zwaar en daardoor was het gaan zakken.  Hoezeer ik ook van gipsplaat gruw, heb ik vanwege het tijdelijke karakter toch maar voor gekozen. Puur omdat het de goedkoopste keus was. Soms moet je principes aan de kant zetten om een hoger doel te bereiken. Gipsplaat is een modern bouwmateriaal. Net als spaanplaat (lees zaagsel met lijm) heb ik ook daar een hekel aan. 

De woning werd voorzien van stroom.  Snel werd er een gebruikte stoppenkast tegen de muurgeschroefd.  Hier en daar een stopcontact en klaar. 

Een (oma) geisertje was in de woning aanwezig. Deze heb ik op een gasfles aangesloten en zonder er iets aan te doen deed deze het gewoon. Geen rookgas afvoer. Vanwege het gevaar voor koolmonoxide vergiftiging heb ik de dames uitgelegd wat het gevaar is en hoe we ermee omgaan. Na iedere afwas of douchebeurt ging hij steevast weer uit. 

Het plafond werd geheel opnieuw opgebouwd. Alles in de weekenden. 

Dakspanten waren verrot en werd verlengd. 

De gene die ooit de rookgas afvoer had aangesloten had een dakspant doorgezaagd. Hierdoor was de dakconstructie gecompromitteerd en ware de wanden 5 cm gaan wijken. Ik heb dit niet meer kunnen herstellen.  Uiteindelijk heb ik een versteviging aangebracht om erger te voorkomen.   

Troep en afval werd afgevoerd. 

Geen deur en geen glas in de serre. 

Het oude plafond werd verwijderd en vervangen. 

De toilet werd vervangen. Het vloertje lag scheef.  Het was het enige betonnen vloertje in de gehele woning. 

Het vooraanzicht. 

Natuurlijk is er veel meer om te laten zien. Het was een heel avontuur. Vaak heb ik gedacht " waarom kan ik niet gewoon meedoen met de rest" .  

" Doe gewoon zoals iedereen dat doet".  " huur gewoon een woningen en hou je smoel". 

Nee ik kon dit niet. Huur betalen tot in den eeuwigheid. Een ander rijk laten worden van mijn zuur verdiende geld. Kopen dan.  "JAA goed idee!!!". Je handtekening zetten onder een lening van € 250,000 In mijn optiek geen slimme keus. Geld stroomde alleen maar van mij af. Het geld moest in mijn richting stromen. Mijn wekker gaat niet elke dag om louter rekeningen te betalen. Zo is er niks leuks meer aan. 

NEE!!! Het moest anders. Ik besloot het op mijn manier te gaan doen. Ik deed stug en eigenwijs. 

En zie hier.  Het resultaat is er. Ja er zijn mensen geweest die het geprobeerd hebben mij op andere gedachten te brengen. Ja velen zijn er geweest die hun twijfels hadden of ik zou slagen in de door mij verkondigde plannen. Er zijn er zelfs geweest die geprobeert hebben mij op andere gedachten te brengen en mij te verleiden tot andere projecten maar ik bleef bij mijn plan. 1 plan. 1 doel.  Uiteindelijk besloot ik mijn plannen maar voor mezelf te houden. Dat was wel een eenzame positie. 

Wat staat er nog te wachten

Er is nog genoeg te doen. Momenteel maak ik alleen gebruik van de bovenverdieping. Deze bestaat uit een groot en een klein deel. Grofweg verdeeld in 1/3de en 2/3de. Het kleine deel is 5,3 x 3 meter.  

Alleen dat deel is al bijna net zo groot als het oude huisje (3x6m)

Het kleine deel gebruik in nu om te slapen en te werken en het grote gedeelte voor opslag van spullen en zithoek. Dat is heel erg knus geworden. 

De benedenverdieping bevat de badkamer, slaapkamer, eetkamer, keuken en zitkamer. De badkamer is "still in progress".  Als dat af is zal alles bedraad gaan worden. Daarna ben ik aan de beurt met isoleren en de wanden dichtmaken met hout.  

Als laatste zal ik met de keuken aan de slag gaan. 

Tot die tijd kan ik niet zoveel doen en zal ik mij dus gaan richten op de ontmanteling van de "goede oude vriend ❤".  

Wordt vervolg. 

Richard